Monticello

Oude stenen

Wie van geschiedenis houdt, komt aardig aan zijn trekken in Monticello. Je vindt er de ruïnes van het middeleeuwse Urcica, de Punta Colombaja en liefst 3 kerken & een kapel.

De meest bekende is de 17e-eeuwse parochiekerk San Sebastianu. De Église San Francescu (St. François-Xavier) is door de mooie muurschilderingen echter meer bezienswaardig. De 3e kerk, San Quilco (1686), is helaas tot ruïne vervallen, maar nog steeds de moeite van een bezichtiging waard.

Tot slot verdient ook de kapel Confrérie Saint-Charles Borromée (A Casazza San Carlu -1697) een vermelding. Hier vind je een Italiaans-Corsicaans orgel (1733) en een historisch interessant doek van schilder Giacomo Grandi.

Patroonheilige

Rochus werd geboren in Montpellier. Zijn ouders waren gegoede burgers. Vanaf zijn geboorte had hij op zijn linkerzij een wijnvlek in de vorm van een kruis: men beschouwde dat als een teken van God.

Na de dood van zijn ouders besloot Rochus het leven van een pelgrim te leiden. Hij gaf zijn geld weg aan de armen en vertrouwde het beheer van zijn goederen toe aan een oom. Zo ging hij op weg. Kwam hij ergens waar de pest woedde of een andere ziekte, dan bleef hij daar om de zieken te verplegen. Volgens de overlevering wist hij sommigen te genezen door middel van een kruisteken

Uiteindelijk kwam hij in Rome aan, waar hij drie jaar doorbracht. Op de terugweg naar huis, werd hij in de stad Piacenza weer opgehouden door het feit dat er pestlijders te verzorgen waren. Hij raakte er zelf besmet, maar genas op wonderbaarlijke wijze.

Rochus vervolgde zijn weg naar huis. Daar heerste op dat moment een burgeroorlog. Prompt werd hij voor een spion aangezien. Niemand herkende hem, ook zijn eigen familie niet. Ook niet de rechter aan wie hij verantwoording moest afleggen. En die rechter was nog wel de oom die zijn goederen beheerde.

Rochus deed er, naar het voorbeeld van Jezus voor Pilatus, het zwijgen toe. Met als gevolg dat hij in de gevangenis belandde. Daar leefde hij nog een jaar of vijf (volgens de legende zelf 8 jaar). Toen stierf hij. De ene versie verhaalt dat hij na zijn dood herkend werd omdat hij identiteitsdocumenten bij zich droeg. Een romantischer lezing vertelt ons echter dat zijn grootmoeder hem herkende aan de opvallende wijnvlek in de vorm van een kruis op zijn linkerzij ...

Ieder jaar op 16 augustus wordt de heilige Rochus (San Roccu) geëerd met een mis en een processie. Het verhaal gaat dat hij de bevolking van Monticello in 1493 heeft behoed voor massale sterfte door een pestepidemie die in de Balagne woedde.